914/1998 ΑΠ (275487)
Δ/ΝΗ/1999 (315)
Σύμβαση εργασίας. Αγωγή μισθωτού με σύμβαση εργασίας αορίστου χρόνου
για καταβολή οφειλομένων μισθών. Δεν είναι απαραίτητη η αναφορά στο
δικόγραφο ότι ο μισθωτός ήταν εφοδιασμένος με βιβλιάριο υγείας, διότι
το γεγονός αυτό αποτελεί τη βάση σχετικής ενστάσεως του εναγόμενου
εργοδότη, σχετικά με το κύρος της συμβάσεως εργασίας. Αγωγή
αδικαιολόγητου πλουτισμού. Στοιχεία της σχετικής αγωγής για το ορισμένο
αυτής σε περίπτωση που ασκείται αυτοτελώς ή επικουρικώς. Περιστατικά.
Απόρριψη λόγου αναίρεσης για παρά το νόμο μη κήρυξη απαραδέκτου της
επικουρικής αγωγής κατ` άρθρο 904 ΑΚ.
Ν.Ξ.
Αριθμός 914/1998
ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ
Β` Πολ. Τμήμα
ΣΥΓΚΡΟΤΗΘΗΚΕ από τους Δικαστές: Γεώργιο Βελλή, Αντιπρόεδρο, Ευάγγελο
Κρουσταλάκη, Ευάγγελο Περλίγκα, Ιωάννη Τέτοκα και Αντώνιο Παπαθεοδώρου,
Αρεοπαγίτες.
ΣΥΝΗΛΘΕ σε δημόσια συνεδρίαση στο Κατάστημά του στις 17 Φεβρουαρίου
1998, με την παρουσία και της Γραμματέως Ασπασίας Ζαρουχλιώτου, για να
δικάσει μεταξύ:
Της αναιρεσείουσας: …………………….. Παραστάθηκε ο
συνδιαχειριστής και νόμιμος εκπρόσωπος Ιωάννης Παπακώστας και διόρισε
στο ακροατήριο πληρεξούσιό της τον δικηγόρο Θωμά Τραυλό.
Του αναιρεσιβλήτου: …………………………….. ο οποίος
παραστάθηκε με την πληρεξούσια δικηγόρο του Μαρία Δεληγιάννη.
Η ένδικη διαφορά εκκρεμεί ύστερα από την από 17 Μαϊου 1996 αγωγή του
ήδη αναιρεσιβλήτου που κατατέθηκε στο Μονομελές Πρωτοδικείο Αθηνών.
Εκδόθηκαν οι αποφάσεις: 668/1997 του ίδιου Δικαστηρίου και 8476/1997
του Εφετείου Αθηνών. Την αναίρεση της τελευταίας αποφάσεως ζητεί η
αναιρεσείουσα με την από 21 Νοεμβρίου 1997 αίτησή της.
Κατά τη συζήτηση της αιτήσεως αυτής, που εκφωνήθηκε από το πινάκιο,
οι διάδικοι παραστάθηκαν όπως σημειώνεται πιο πάνω, ο Εισηγητής
Αρεοπαγίτης Αντώνιος Παπαθεοδώρου ανέγνωσε την από 6 Φεβρουαρίου 1998
έκθεσή του, με την οποία εισηγήθηκε την παραδοχή της κρινόμενης
αιτήσεως, ο πληρεξούσιος της αναιρεσείουσας ζήτησε την παραδοχή της
αιτήσεως και η πληρεξουσία του αναιρεσιβλήτου την απόρριψή της και
καθένας την καταδίκη του αντιδίκου στη δικαστική δαπάνη.
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Επειδή, για να είναι ορισμένη η αγωγή που ερείδεται σε σύμβαση
εξαρτημένης εργασίας αορίστου χρόνου και επιδιώκει την πληρωμή
οφειλομένων μισθών, δεν απαιτείται να αναφέρεται στο δικόγραφό της ότι
ο εργαζόμενος ήταν εφοδιασμένος με βιβλιάριο υγείας, διότι το γεγονός
αυτό, ενόψει του ότι αποτελεί γενικό όρο του κύρους της εργασιακής
συμβάσεως (άρθρ. 14 παρ.1 της Αιβ/8177/8-1-1983 αποφάσεως του Υπουργού
Υγείας και Προνοίας, αποτελεί τη βάση ενστάσεως του εναγόμενου
εργοδότη. Εξάλλου η εκ του αδικαιολογήτου πλουτισμού (άρθρ. 904 επ.
Α.Κ.) αγωγή είναι επιβοηθητικής φύσεως υπό την έννοια ότι μπορεί να
ασκηθεί μόνο αν λείπουν οι προϋποθέσεις της εκ της συμβάσεως ή της
αδικοπραξίας απορρέουσας αγωγής. Διότι σε αντίθετη περίπτωση δεν
μπορεί να γίνει λόγος για έλλειψη νόμιμης αιτίας. Επομένως, αν
υπόκειται αγωγή με την οποία αναζητείται ευθέως ο πλουτισμός του
εναγομένου εξ αιτίας της ακυρότητος της συμβάσεως, για το ορισμένο της
αγωγής αυτής πρέπει στο δικόγραφό της να αναφέρονται, σύμφωνα με το
άρθρο 216 παρ.1α του ΚΠολΔ τα επενεγκόντα την ακυρότητα αυτή
περιστατικά, τα οποία και συνιστούν το λόγο για τον οποίο η αιτία της
περιουσιακής μετακινήσεως δεν είναι νόμιμη. Αν, όμως, η αγωγή του
πλουτισμού σωρεύεται κατά δικονομική επικουρικότητα (άρθρ. 219 ΚΠολΔ)
και ειδικότερα υπό την αίρεση της απορρίψεως της από τη σύμβαση
εργασίας πρώτης σωρευόμενης αγωγής λόγω ακυρότητας της ως άνω
συμβάσεως, για την πληρότητα της δεύτερης αυτής αγωγής, κατά το άρθρο
216 παρ. 1α του ΚΠολΔ, αρκεί, πέρα από την παροχή της εργασίας και τον
εξαιτίας της πλουτισμό του εναγόμενου εργοδότη, να γίνεται στο αγωγικό
δικόγραφο απλή επίκληση της ακυρότητας της συμβάσεως εργασίας, χωρίς να
απαιτείται και έκθεση των γεγονότων που αποτελούν την αιτία της
ακυρότητας αυτής, στον εναγόμενο δε απόκειται να αποκαλύψει, κατ`
ένσταση, την ύπαρξη νόμιμης αιτίας που διακωλύει τη γένεση της εκ του
αδικαιολογήτου πλουτισμού αγωγικής αξιώσεως. Στην προκειμένη περίπτωση
ο αναιρεσίβλητος, όπως προκύπτει από το παραδεκτώς (άρθρ.561 παρ.2
ΚΠολΔ) εκτιμώμενο δικόγραφο της αγωγής του, αφού ανέφερε την μετά της
αναιρεσείουσας καταρτισθείσα κατά την 8-2- 1992 σύμβαση εξαρτημένης
εργασίας αορίστου χρόνου, την αποσιωπούσα στην παροχή της εργασίας του
ως σερβιτόρου- ρεπατζή στην καφετερία- εστιατόριο πολυτελείας της
αναιρεσείουσας, που βρισκόταν στη Βάρκιζα, και την παρ` αυτού προσφορά
της εργασίας του στο από της ανωτέρω ημερομηνίας και μέχρι στις
16-4-1996 χρονικό διάστημα, ζήτησε με την αγωγή του να υποχρεωθεί η
αναιρεσείουσα να του καταβάλει το συνολικό ποσό των 3.253.029 δραχμών,
απορρέον από τη μη καταβολή του συμβολικού μισθού που προβλέπουν οι
οικείες συλλογικές συμβάσεις των σερβιτόρων, από παροχή εργασίας κατά
τις Κυριακές και αργίες, κατά τη νύκτα και κατά τις νυκτερινές ώρες των
Κυριακών και από αναλογία δώρων Πάσχα και Χριστουγέννων, αδείας και
επιδόματος αδείας, που ανάγονταν στην ως άνω χρονική διάρκεια της
λειτουργίας της συμβάσεως. Ο αναιρεσίβλητος στήριξε την αγωγή του
κυρίως στη συναφθείσα έγκυρη σύμβαση εργασίας (ΑΚ 648 επ.) και
επικουρικώς στις διατάξεις του αδικαιολογήτου πλουτισμού (ΑΚ 904 επ.),
αφού ρητώς ανέφερε στην αγωγή για την τελευταία βάση, ότι “αν ήθελε
θεωρηθεί για οποιοδήποτε λόγο σαν άκυρη η μεταξύ μας σύμβαση τότε ο
πλουτισμός της εναγομένης συνίσταται στο ποσό που θα έδινε σε άλλον,
που θα είχε τα ίδια με εμένα προσόντα”. Το πρωτοβάθμιο δικαστήριο
απέρριψε, με την 668/1997 απόφασή του, την μεν κυρία βάση της αγωγής ως
μη νόμιμη, γιατί ο αναιρεσίβλητος δεν ήταν εφοδιασμένος με βιβλιάριο
υγείας, την δε επικουρική ως αόριστη. Το Εφετείο, με την
προσβαλλομένη απόφασή του, δέχθηκε την ασκηθείσα κατά της πρωτόδικης
αποφάσεως έφεση του αναιρεσιβλήτου, με την οποία παραπονείτο μόνο για
την απόρριψη της επικουρικής βάσεως της αγωγής του, εξαφάνισε την ως
άνω απόφαση και, αφού δέχθηκε ως ορισμένη και νόμιμη τη βάση αυτή,
υποχρέωσε, μετά από μερική ουσιαστική παραδοχή της, την αναιρεσείουσα
να καταβάλει στον αναιρεσίβλητο για τις μερικότερες αιτίες το συνολικό
ποσό των 2.679.159 δραχμών. Συνεπώς το δευτεροβάθμιο δικαστήριο, που
αρκέστηκε για το ορισμένο της ανωτέρω επικουρικής βάσεως της αγωγής
μόνο στα προαναφερόμενα περιστατικά και δέχθηκε ακολούθως τη νομιμότητα
της βάσεως αυτής, δεν υπέπεσε στην πλημμέλεια της μη κηρύξεως του
απαραδέκτου της ως άνω επικουρικής αγωγής λόγω αοριστίας της (άρθρ. 559
αριθ.14 ΚΠολΔ), γι` αυτό και ο αντίθετος μοναδικός λόγος της αιτήσεως
αναιρέσεως, που έχει την έννοια αυτή, πρέπει να απορριφθεί ως αβάσιμος.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Απορρίπτει την από 21 Νοεμβρίου 1997 αίτηση της εταιρείας
περιορισμένης ευθύνης με την επωνυμία “………..” περί αναιρέσεως της 8476/1997 αποφάσεως του Εφετείου Αθηνών.
Και
Καταδικάζει την αναιρεσείουσα να πληρώσει στον αναιρεσίβλητο τα
δικαστικά έξοδα της δίκης εκ διακοσίων είκοσι χιλιάδων (220.000)
δραχμών.
Κρίθηκε και αποφασίσθηκε στην Αθήνα στις 11 Μαϊου 1998. Και
Δημοσιεύθηκε στην Αθήνα σε δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριο, στις 2
Ιουνίου 1998.
Ο ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ