178/1993 ΕΙΡ ΧΑΛΑΝΔΡ ( 71122)
ΕΔΠΟΛΥΚ/1994 (74)
Πολιτική Δικονομία. Διαφορές μεταξύ ιδιοκτητών διαμερισμάτων ή
οροφοκτητών. Αποκλειστική αρμοδιότητα του Μονομελούς Πρωτοδικείου για
την επίλυση τους. Αποβολή από κοινόχρηστο διάδρομο δια της ανυψώσεως
τοιχείου. Απορριπτέα η αίτηση ασφαλιστικών μέσων που ασκήθηκε στο
Ειρηνοδικείο.
ΕΙΡΗΝΟΔΙΚΕΙΟ ΧΑΛΑΝΔΡΙΟΥ 178/1993
Ειρηνοδίκης: Αικατερίνη ΜΠΟΓΔΟΥ.
Δικηγόροι: Ομ. Πεσματζόγλου, Ιωαν. Κωστόπουλος.
Κατά τη διάταξη του άρθρου 17 παρ. 2 του ΚΠολΔ στην υλική αρμοδιότητα
των Μονομελών Πρωτοδικείων, χωρίς διάκριση του αντικειμένου της
διαφοράς υπάγονται οι διαφορές μεταξύ ιδιοκτητών ορόφων ή
διαμερισμάτων από την σχέση της κατ` όροφον ιδιοκτησίας. Από την
διατύπωση της πιο πάνω διάταξης είναι φανερό ότι δύο είναι τα στοιχεία
που καθορίζουν την υλική αρμοδιότητα του Δικαστηρίου αυτού:
α) διαφορά μεταξύ οροφοκτητών και
β) η διαφορά αυτή να προέρχεται από τη σχέση οροφοκτησίας μεταξύ των
οροφοκτητών, ανεξάρτητα εάν αφορά τις διαιρετές ιδιοκτησίες τους ή τα
κοινά της οικοδομής.
Σαν διαφορές τέτοιες πρέπει να νοηθούν εκείνες που αναφέρονται: αα)
στην ερμηνεία και εφαρμογή του Ν. 3741/29 των άρθρων 1002 και 1117 του
ΑΚ, του Ν. 1024/74, ββ) στην εφαρμογή και ερμηνεία των συστατικών της
οροφοκτησίας πράξεων και των κατά τα άρθρα 4 παρ. 1 και 13 του Ν.
3741/29 ειδικών συμφωνιών και του κανονισμού της οροφοκτησίας και γγ)
στις διενέξεις γενικά μεταξύ των οροφοκτητών και της ίδιας οροφοκτησίας
ως προς τα εκατέρωθεν δικαιώματα και υποχρεώσεις τους (Π. Κωνστα-
ντόπουλος, Η οροφοκτησία εν Ελλάδι, σελίς 443-451). Το κριτήριο
επομένως που θα μας οδηγήσει για να χαρακτηρίσουμε το εάν μια διαφορά
μεταξύ οροφοκτητών προέρχεται από τη σχέση της οροφοκτησίας είναι το
εάν πραγματικά η συγκεκριμένη διαφορά η διένεξη ανεφύει απ` αυτή την
ίδια τη σχέση της κατ` όροφο ιδιοκτησίας, ανεξάρτητα από την σχέση του
ουσιαστικού δικαίου στην οποία στηρίζεται (π.χ. εντολή, διοίκηση
αλλοτριών, λογοδοσία, νομή, κυριότητα κ.λπ.) ή από άλλη σχέση άσχετη
και τυχαία από την ειδική σχέση της οροφοκτησίας. Με την άποψη αυτή
συντάσσονται οι ΑΠ 419/77 ΕΔΠ 1978.27, ΑΠ 641/77 ΕΔΠ 1978.197, ΕΦΠειρ
12/1984 ΕΔΠ 1984.28, ΕφΑθ 623/1983 ΕΔΠ 1983.119, ΕφΑθ 10433/1982 ΕΔΠ
1982.34, ΕιρΠειρ 22/81 ΕΔΠ 50.1981 (AD HOC) κ.λπ.
Επομένως όλες οι διαφορές μεταξύ συνιδιοκτητών ή μεταξύ διαχειριστή
πολυκατοικίας και των συνιδιοκτητών, που προέρχονται από τη σχέση της
κατ` όροφον ιδιοκτησίας (οριζοντίας ή κάθετης), υπάγονται αποκλειστικά
και μόνο στην υλική αρμοδιότητα του Μονομελούς Πρωτοδικείου που δικάζει
κατά την διαδικασία των άρθρων 648 επομ. ΚΠολΔ.
Ειδικώτερα έχει κριθεί ότι στην διαδικασία αυτή υπάγονται όλες οι
διαφορές οι σχετικές με τα δικαιώματα και την προσβολή και παρεμπόδιση
της χρήσης των κοινοχρήστων πραγμάτων, μερών και εγκαταστάσεων του
ακινήτου (ΑΠ 1232/79 ΝοΒ 28.708, ΑΠ 648/78 ΝοΒ 27.512 (αφορά
κοινόχρηστη πρασιά) ΑΠ 91/90 ΕΔΠ 1990.24 (αφορά κατάληψη κοινοχρήστων
χώρων) ΕφΑθ 2978/86 ΕΔΠ 1986.132, ΠΠρΑθ 6512/72 ΑρχΝομ 23.57).
Επομένως αφού στην κρινόμενη αίτηση αναφέρεται ότι οι καθ` ων
απέβαλαν την αιτούσα από την χρήση κοινόχρηστου διαδρόμου χτίζοντας
τοιχείο επί της πλευράς ΑΔ = 11,40 πλάτους 20 εκ. και ύψους 30
εκατοστών με κάγκελα 1,76 και όπως προσδιορίζεται και από την
προσκομιζόμενη πράξη συστάσεως οριζοντίου ιδιοκτησίας, ο διάδρομος
αυτός θα χρησιμοποιείται ως κοινόχρηστος διάδρομος τόσο για την Ε2
ιδιοκτησία όσο και για την Ε3 ιδιοκτησία, η διαφορά αυτή η οποία
αναφέρεται και αφορά κοινόχρηστο δρόμο υπάγεται αναντίρρητα στην υλική
αρμοδιότητα των Μονομελών Πρωτοδικείων (βλέπε AD HOC 2978/86 αποφ.
Εφετείου Αθηνών). Επομένως η υπό κρίση αίτηση των ασφαλιστικών μέτρων
έπρεπε να ασκηθεί ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου δικάζοντος κατά
την διαδικασία των ασφαλιστικών μέτρων (Π. Τζίφρας, Ασφαλιστικά μέτρα
1976, σ. 326, ΕιρΑθ 2052/1990).
Κατόπιν των ανωτέρω η παρούσα αίτηση ασφαλιστικών μέτρων πρέπει να
απορριφθεί διότι ασκήθηκε ενώπιον αναρμοδίου υλικά δικαστηρίου και να
συμψηφιστεί η δικαστική δαπάνη μεταξύ των διαδίκων κατ` άρθρον 178
ΚΠολΔ.